Festa de outono: a orixe da cabaza do Halloween

  Contan as lendas celtas que  un avaro e bronco  irlandés, chamado Jack, tivo a mala fortuna de atoparse co diaño nunha taberna, na Noite de Bruxas.  Jack, coñecido borracho, había bebido moito pero puido enganar ao diaño ofrecéndolle a súa alma a cambio dun último grolo. O diaño transformouse nunha moeda para pagarlle ao camareiro, pero Jack rapidamente tomouna e púxoa no seu moedeiro. Como Jack tiña unha cruz no seu moedeiro, o diaño non puido volver á súa forma orixinal. Jack non deixaría ir ao diaño ata que lle prometese non pedirlle a súa alma en 10 anos. O diaño non tivo máis remedio que concederlle a Jack a súa reclamación. Dez anos máis tarde, Jack reuniuse co diaño no campo. O diaño ía preparado para levar a alma de Jack, pero Jack pensou moi rápido e dixo: "Irei de boa gana, pero antes de facelo, traeríasme a mazá que está nesa árbore por favor?". O diaño pensou que non tiña nada que perder, e dun salto chegou á copa da árbore, pero antes que o diaño désese conta, Jack xa tallara rapidamente unha cruz no tronco da árbore. Entón o diaño non puido baixar. Jack obrigoulle ao diaño a prometer que xamais lle pediría a súa alma novamente. Ao diaño non quedou máis remedio que aceptar. Jack morreu uns anos máis tarde, pero non puido entrar ao ceo, pois durante a súa vida fora un golfo, borracho e un estafador. Pero cando tentou entrar, polo menos, no espantoso inferno, o diaño tivo que envialo de volta, pois non podía tomar a súa alma (como prometera). "Onde irei agora?", preguntou Jack, e o diaño contestoulle: "Volve por onde viñeches". O camiño de regreso era escuro e o terrible vento non lle deixaba ver nada. O diaño lanzoulle a Jack un carbón aceso directamente do inferno, para que se guiase na escuridade, e Jack púxoo nun nabo que ía comendo, para que non se apagase co vento. Jack estaba condenado a vagar nas tebras eternamente.....

               Os pobos de orixe céltica, como mandaba a tradición, celebraban a o fin do verán e a chegada do inverno na noite das bruxas  baleiraban nabos e puñan carbón neles para iluminar o camiño de regreso ao mundo dos vivos aos seus defuntos máis queridos e así lles daban a benvida, á vez  que se protexíanse dos malos espíritos.

                Moitos anos despois, cando os irlandeses chegaron a América, coñeceron as cabazas e se decataron de que  eran moito máis grandes e fáciles de baleirar cos nabos. Foi desde ese tempo que ningunha persoa creceu sen coñecer un Jack-ou-lantern, o tenebroso candil de Jack.

                Esta é unha das moitas lendas da noite das bruxas celtas, celebración que se remonta hai mas de tresmil anos en toda Europa. Na nosa península esta celebración ten relevancia na franxa norte (Navarra, Euskadi, Cantabria, Asturias, Galicia, norte de Portugal, e  León). En Galicia destacan os concellos de  Cedeira e  Quiroga.

                Lonxe de todo tipo de polémica,  a celebración do  Samhaín ou Halloween (All Hallow's Eve, Víspera de todos os santos) non pretende máis que reforzar ó respecto ás nosas tradicións nunha terra  fortemente relacionada co misticismo e a cercanía cos que xa non están con nós.

       Dende esta asociación animámosvos a que istes días busquedes e contedes contos do Samaín os vosos fillos, posto que as historias tamén son unha forma de educar. 

               

                Os desexamos que este Samaín  o pasedes de medo!

                Un saúdo.

Principais fontes consultadas:               

·         que nos contou a nosa avóa

·                        http://es.wikipedia.org/wiki/Samhain

·                        http://www.halloween.com.es/historia-costumbres-de-halloween/calabazas.htm

                http://es.wikipedia.org/wiki/Halloween